เรื่องย่อใครเอาเนยแข็งของฉันไป

ตัวแสดงในเรื่องมีสิ่งมีชีวิตทั้งหมด 4 ตัวแสดง ซึ่งวิ่งไปตามเขาวงกต เพื่อมองหาเนยแข็ง สำหรับใช้เป็นอาหาร และทำให้พวกเขามีความสุข สิ่งมีชีวิต 2 ตัวเป็นหนูชื่อ สนิฟ และสเคอรี และอีก 2 คนเป็นคนตัวเล็กเท่าหนู พวกเขาชื่อ "เฮม" และ "ฮอ" 

ทุกเช้า หนูและคนตัวเล็กก็แต่งตัวในชุดวิ่งและมุ่งหน้าไปยังสถานีเนยแข็ง เพื่อหาเนยแข็ง หลังจากได้เจอเนยแข็งที่สถานที่หนึ่งซึ่งมีจำนวนมาก ใช้เวลาไม่นานนักพวกเขาก็กำหนดเส้นทางประจำของตนเองได้ เจ้าหนูทั้ง 2 ยังคงตื่นแต่เช้าทุกวัน และวิ่งไปตามเขาวงกตด้วยเส้นทางเดิมๆเสมอ   

แต่หลังจากนั้นระยะหนึ่ง คนตัวเล็กทั้งสองได้กำหนดเส้นทางที่แตกต่างออกไป ตื่นสายลงในแต่ละวัน แต่งตัวช้าลง และเดินไปยังสถานีเนยแข็ง พวกเขารู้ว่าเนยแข็งอยู่ที่ใด และไปที่นั่นได้อย่างไรพวกเขาไม่ทราบว่าเนยแข็งมาจากไหน และใครวางมันไว้ที่นั้น 

พวกเขารู้สึกสบายใจมากในตอนนี้ ว่าเขาได้พบเนยแข็งแล้ว เฮม กล่าวว่า "ยอดเยี่ยมมาก" มีเนยแข็ง เพียงพอที่นี้ที่จะเลี้ยงเราได้ตลอดกาล" คนตัวเล็กรู้สึกมีความสุขและประสบความสำเร็จ เขาคิดว่าพวกเขามั่นคงแล้วในขณะนี้ ไม่นานนัก เฮมและฮอ ก็ถือเอาว่าเนยแข็งที่เขาพบที่สถานีเนยแข็งนี้ เป็นเนยแข็งของเขา มันเป็นร้านเนยแข็งขนาดใหญ่ พวกเขาได้ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กับสถานีมากขึ้น และสร้างสังคมอยู่รอบๆ และเพื่อให้พวกเขารู้สึกเหมือนอยู่บ้านมากขึ้น เฮมและฮอตกแต่งพนังด้วยคติพจน์และแม้กระทั่งวาดรูป ของเนยแข็งไว้รอบๆ 

           จนกระทั่งเช้าวันหนึ่งขณะที่พวกเขามาถึงสถานีเนยแข็งพวกเขาพบว่าที่สถานี ไม่มีเนยแข็งเหลืออยู่เลย แต่พวกเขาก็ไม่รู้สึกประหลาดใจ เพราะว่า สนิฟ และ สเคอรี่ มักจะสังเกตพบว่าในแต่ละวันที่ผ่านไปเนยแข็งจะพร่องไปเรื่อย ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมตัวเองให้พร้อมเสมอว่าสักวันหนึ่งเหตุการณ์ที่เนยแข็งจะหมดไม่มีเหลือ จะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน 

           ด้วยสัญชาติญาณพวกเขารู้ว่าจะต้องจัดการอะไรต่อไปพวกเขามองตากันและกันและรู้ว่าถึงเวลาที่จะต้องค้นหาแหล่งเนยแข็งแหล่งใหม่ต่อไปพวกหนูมักจะไม่วิเคราะห์อะไรมากจนเกินเหตุ 

           สำหรับพวกหนู ปัญหาและคำตอบก็คือเรื่องง่าย ๆ ธรรมดา ๆ เหมือนกันเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่สถานีเนยแข็งได้เปลี่ยนไปแล้ว ดังนั้น สนิฟและสเคอรี่จึงตัดสินใจที่จะต้องเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของตนเช่นกัน

เฮมและฮอมาถึงที่สถานีเนยแข็ง เนื่องจากพวกเขาไม่เคยสนใจที่จะสังเกตความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน ทำให้พวกเขามั่นใจว่าเนยแข็งจะต้องมีอยู่ที่นั่นอย่างแน่นอนเหมือนเช่นทุกวัน พวกเขาไม่ได้เตรียมพร้อมในสิ่งที่พวกเขาพบ 

"อะไรกันนี่ ทำไมไม่มีเนยเหลืออยู่ที่นี่แล้ว?" เฮม ตะโกนลั่น เขายังคงตะโกนต่อไปว่า"ไม่มีเนยเหลืออยู่แล้ว มันหายไป มันหายไป" เขายังคงร้องตะโกนอย่างสุดเสียงราวกับว่าความดังของเสียงจะทำให้ใครสักคนนำเนยแข็งกลับมาให้เขา "ใครเอาเนยแข็งของฉันไป?" เฮมตะโกนร้องลั่น 

ในที่สุดเขาก็เอามือเท้าสะเอว หน้าเริ่มแดงก่ำ ด้วยความโกรธ และแล้วก็แผดเสียงร้องลั่นว่า "มันไม่ยุติธรรม!" ฮอสั่นหัวอย่างไม่เชื่อตาตัวเอง เขาก็เหมือนกับเฮม คือมั่นใจว่าที่สถานีซีจะต้องมีเนยแข็งรอพวกเขาอยู่เสมอ เขายืนงงด้วยความรู้สึกช็อกเป็นเวลานาน 

เฮมวิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุดเขาได้สรุปเหตุการณ์นี้ด้วยความคิดอัน ซับซ้อนของเขาว่า "ทำไมเหตุการณ์เช่นนี้จึงเกิดขึ้นกับเขา" "มันเกิดอะไรขึ้นที่นี่"และเมื่อ ฮอได้ลืมตาขึ้น มองไปรอบ ๆ พร้อมกับพูดว่า "แล้วนี่ สนิฟกับสเคอรีอยู่ที่ไหน นายคิดว่าพวกเขาจะรู้อะไรบางอย่างที่เราไม่รู้ไหม" เฮมกล่าวอย่างไม่แยแสว่า "พวกเขาจะรู้อะไร" และเฮมยังกล่าวต่ออีกว่า "พวกเขาเป็นเพียงหนูตัว เล็กๆ พวกเขาจะทำอะไรเท่าที่เห็นเท่านั้นแหละ

"แต่เราสิ เราเป็นคนตัวเล็กที่มีความพิเศษมากกว่าพวกเขา" ดังนั้น เราต้องสรุปเรื่องนี้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะถ้าเราทำได้ เราก็สมควรจะได้รับสิ่งดีๆ มากกว่าหนู 2 ตัวนั่น  

จารึกข้อความบนกำแพง

"ยิ่งก้อนเนยแข็งมีความสำคัญกับคุณมากเท่าใด คุณก็จะยิ่งยึดติดกับมันมากเท่านั้น" 

"ถ้าเราไม่เปลี่ยนแปลง เราจะกลายเป็นคนล้าสมัย" 

"ถ้าเราไม่กลัว แล้วเราคิดจะทำอะไร?"

“ทำช้าดีกว่าไม่ทำเลย!" 

"การเคลื่อนไปในทิศทางใหม่ จะช่วยให้เราได้เปิดรับสิ่งใหม่ๆ" 

"เมื่อคุณสามารถเอาชนะความกลัวได้ คุณจะรู้สึกว่าคุณเป็นอิสระ" 

"การวาดภาพว่าเรามีความสุขที่ได้สิ่งใหม่ๆ ก่อนที่จะพบมัน ช่วยนำทางให้เราได้ไปพบมัน"

"ยิ่งทิ้งอดีตได้เร็วเท่าไร ก็ยิ่งเจออนาคตได้เร็วเท่านั้น"

 "ฉันมั่นใจที่ได้ออกค้นหามากกว่ารอคอยอยู่ในสถานการณ์ที่ว่างเปล่า" 

 "ความเชื่อเก่าๆ ไม่นำพาไปสู่สิ่งใหม่ๆ" 

"เมื่อเห็นว่าคุณสามารถหาและสนุกสนานกับเนยแข็งก้อนใหม่คุณก็จะเปลี่ยนแนวความคิด" 

 "ใส่ใจกับการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยเร็วขึ้น เพื่อรับกับการเปลี่ยนแปลงใหญ่ที่อาจตามมา" 

"ไม่ว่าจะอะไรก็แล้วแต่ ความคิดตรงนี้ก็ได้ช่วยเขาอยู่ดี" 

คุณควรจะพึงระลึกไว้เสมอว่า คุณควรทำอะไรให้ง่ายที่สุด ยืดหยุ่นได้ และ พร้อมที่ก้าวไปข้างหน้า อย่างรวดเร็ว คุณไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องง่ายกลายเป็นเรื่องยาก

"เตรียมพร้อมสำหรับเนยแข็งที่จะถูกย้ายไป"

ในเรื่องนี้เปรียบเนยแข็งเป็นงานที่เราทำประจำ หรือรายได้ของเราที่ได้มาประจำจนเราเคยชิน ทำให้รู้สึกว่าคงไม่ต้องดิ้นรน เพื่อหารายได้ใหม่ๆ เพราะเราสามารถมีชีวิตที่สุขสบายแล้ว แต่มาวันหนึ่งเกิดมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องตกงาน หรือมีอันต้องศูนย์เสียรายได้ไป เราจะทำอย่างไร